by Rhodri Owen | Feb 24, 2016 | gwaith coed, woodworking
Pwrpas y blog yma ydi taflu syniadau dylunio ar bapur a chael gweld be sy’n sdicio – ryw feddwl allan yn uchel a chwilio am ysbrydoliaeth ym mhob agwedd o Eryri. Os dio’n gneud synnwyr – gret! Os ddim, yna dwi ddim am honni ei fod o fod i. Dwi wedi byw yn Eryri yn rhywle neu’i gilydd fwy neu lai ar hyd fy oes – efo un neu ddau o detours at y môr ar y ffordd. Ddim mod i’n hen iawn chwaith cofiwch, ddigon hen i gofio pan odd lampa paraffîn a shellsuits yn thing ac yn ddigon ifanc i beidio a rhamantu gormod am y gorffennol. This blog’s purpose is to throw design ideas around, thinking out aloud whilst finding inspiration from all aspects of Snowdonia. If it makes sense, then great! If it doesn’t then I’m not going to claim that it was meant to. I’ve lived in Snowdonia national park more or less all my life, with a couple of detours to the sea on the way. Not that I’m that old, old enough to remember paraffin lamps and shellsuits and young enough to not romanticize about the past. Er ein bod ni, fel plant yn yr 80au wedi arfer bod allan ymhob tywydd, roedd cerdded a mynydda yn rywbeth oedd pobol eraill yn ei wneud os oedden nhw ddigon gwirion i fynd. Saeson masiwr. I drio unioni y ffaith na fues i fyny ryw lawer o ddim tra on i’n fengach dwi wedi bod ers ambell i flwyddyn yn bygwth dringo amryw i fynydd sydd yn dal i fod ar stepan drws. Dyma...
by Rhodri Owen | Jan 26, 2016 | gwaith coed, woodworking
“Wel, mae Tyddyn Cwtyn y Ci yn Ysbyty Ifan. Tyddyn Cwtyn mae nhw’n ‘i alw fo. Rodd ‘no ryw ddyn yn byw yno. Clywed yr hanes wnes i; chlywais i ddim beth oedd enw’r dyn, yndê. Ond odd o’n byw yn Tyddyn Cwtyn y Ci. Ac odd o’n breuddwydio bob nos dase fo’n mynd i Bont Llunden byse fo’n gneud ‘i ffortiwn.” Pa mor bell fydda rhywun mewn pentref gwledig yn yr oes o’r blaen yn mynd i ddarganfod ysbrydoliaeth? Mae’n siwr bod traddodiad llenyddol yn gryfach na un celfydddydol yng Nghymru’r oes honno ond son am gelf yn benodol ydw i a chrefft fel modd i wneud celf. Dwi yn tueddu i feddwl allan yn uchel ar hwn ond tybiaf bod unrhyw ddylanwad Celtaidd, sef yr un mwya amlwg o ran synnwyr o berthyn wedi’i gladdu o bosib erbyn yr oes honno a’i ddylawnad hefyd ar wenuthuriad wedi hen fynd, ond eto mae dyluniadau troliau ac olwynion ac offer fel rhawiau mawn efo siapiau naturiol ddeniadol ynddyn nhw er bod y siapiau yno wedi’u creu i bwrpas arbennig – i weithio ryw ffordd arbennig ddim i edrych fel addurn. Oherwydd hyn dwi wedi bod yn meddwl ers dipyn y bysa defnyddio siap coes pladur fel templed mewn dyluniad bwrdd neu gadair yn gweithio’n dda. Mae’r siap yn ddeniadol i ddechrau arni, a mae’r syniad o ailbwrpasu yn apelio llawer yn enwedig os oes ryw ystyr arall yn cael ei roi iddo. Pa ffarmwr sy’n holi am goes pladur yn yr oes yma? Dim ryw lawer felly fydda i ddim yn eu gwneud nhw, ond eto mae’n bechod gweld...
by Rhodri Owen | Dec 31, 2015 | gwaith coed, woodworking
Diwrnod ola’r flwyddyn a mae pawb i weld yn disgyn dros eu gilydd i wneud ryw fath o adolygiad o’r flwyddyn a fu, boed yn fusnes neu unigolyn. Dwi ddim am wneud hynny a dwi’m yn meddwl bod neb eisiau gwybod mewn gwirionedd pry’n bynnag. Er hynny dwi yn teimlo’r angen i sgwennu rywbeth achos mae gen i lawer i fod yn ddiolchgar amdano a llawer o bethau i edrych ymlaen atyn nhw yn 2016. Bron i dair mlynedd i mewn – fedra i ddweud a llaw ar fy nghalon mai cychwyn y busnes yma ydi’r peth anoddaf dwi erioed wedi ei wneud a fyswn i wedi medru rhoi’r ffidil yn y tô nifer o weithiau ond dwi’n gwybod petawn i wedi, y byswn i’n difaru. Bum mlynedd yn ôl fyswn i ddim wedi medru llifio’n syth heb son am unrhyw beth arall ond dwi’n gweld datblygiad creadigol yn fy ngwaith a ffordd o feddwl drwy’r adeg a mae dysgu gymaint o ddydd i ddydd yn rywbeth na fedra i ffeirio yn ôl am ddiwrnod naw tan bump arferol bellach – fedra i ddim. A mae gweithio i fi fy hun y teimlad gorau erioed. Dwi hefyd yn falch iawn o weld busnesau ‘band un dyn/dynes’ eraill creadigol o’r safon uchaf yn yr ardal yn gwneud cystal. Parch. Os oes yna rywun talentog a phenderfynol efo dipyn o ardddeliad iddyn nhw yn darllen hwn ac yn meddwl gwneud rywbeth tebyg – gnwewch o i’r diawl. Fues i’n ddigon gwirion, a dwi’n dra diolchgar am hynny. Yn ystod y flwyddyn nesa’ dwi am ddechrau dylunio casgliad ychydig yn wahanol, fydd...
by Rhodri Owen | Aug 11, 2015 | gwaith coed, gwyliau festival, woodworking
Dyna be oedd wythnos. Fel arfer i mi mae’r Eisteddfod yn wythnos o fwynhau, yfed, cyfarfod pobol newydd, cyfarfod hen ffrindiau, rwdlan, bandiau, barddoniaeth, campio, diffyg cwsg, dod i adnabod ardal newydd, profiadau emosiynol sy’n aros am chydig o fisoedd wedyn, celf a thomen o brofiadau eraill. Afraid dweud – ticiwyd y bocsys arferol ond y tro hwn ar ben y cowdel emosiynol a blinedig yma – roedd gen i stondin ar y maes am y tro cyntaf erioed. Well, that was something. Usualy, for me, the Eisteddfod means a week of enjoying, drinking, meeting new people, meeting old friends, talking nonsense, bands, poetry, camping, sleep deprevation, getting to know a new area, emotional experiences that last a few months after, art and a pile of other things. No need to say all boxes were ticked this time as well only this time I had a stall on the Maes. Roedd o’n gyfle arbennig a mi dreulais i wythnosau yn creu stoc newydd a gwahanol i’w arddangos ar lwyfan mwyaf Cymru a bu’n werth bob munud o waith. Ar y stondin yn y neuadd arddangos, roedd siarad am fy ngwaith am wythnos gyfa yn hwb mawr i mi fel crefftwr a mi fyswn yn ei argymell i unrhyw un. Heb son am werthiant, mae’r syniadau creadigol a ddaeth yn sgîl siarad a phwyso a mesur ymateb pobol i fy ngwaith yn amhrisiadwy. Sy’n oglygu y bydd llawer mwy i ddod. This was an amazing oppurtunity and I spent weeks creating new and different stock to exhibit in the largest festival of competitive music and poetry in Europe. On the...
by Rhodri Owen | Mar 16, 2015 | English, woodworking
A translation of the one that’s already up there in Welsh from a few months ago. I intend to do this more often, bilingualy and not always on the same subject in both languages. I did mention on twitter that I’d written a short story loosely based on woodworking which I was excited about, but having reread the whole thing I’ll save you the bother. So here goes.. The workshop’s old. Not as old as 1904 because my grandfather (the wheelwright who’s holding the axe in the above image) hasn’t built it yet. Sometime in the next few years he built the shed that still stands to this day, on a dirt floor where the trailer stand between the two trees in the photo. The dirt floor isn’t there anymore; my dad put down railway sleepers sometime in the 60s or 70s. What’s more interesting is the natural busyness that’s to be seen and everyone with his job in a totally self sufficient community, and I’m not romanticising, (well maybe a little) but I’m of the opinion that villages in the countryside aren’t meant to be ‘quite little places’. The almshouses in the background are holiday homes, like many of the old cottages in the village and the nearby area, beacuse someone took their oppurtunity to exploit the natural beauty and the quiet that’s symptomatic of a failed economy. Anyway.. I’ve bought a bandsaw and thickness planer… positive noise pollution? Because of the new purchase, I’ve been spending the past days clearing and sorting around 80+ years of mess to make room. Finding all kinds of tools and other...
